پر اشتهایی عصبی یکی از انواع اختلالات خوردن است که با آ شفتگی شدید در رفتار خوردن مشخص می شوند.

به طور کلی اختلالات خوردن شامل بی اشتهایی عصبی ( Anorexia nervosa )و پر اشتهایی عصبی (Bulimia nervosa) است.که هدف ما بررسی پر اشتهایی عصبی است.

پر اشتهایی عصبی که شایعتر از بی اشتهایی عصبی است، به صورت دوره های تکرار شونده مصرف زیاد

غذا همراه با احساس از دست دادن کنترل ظاهر می شود . فاصله ی اجتماعی یا ناراحتی جسمی یعنی دل درد و تهوع ، دوره ی پر خوری را قطع می کند و در پی آن احساس گناه ، افسردگی یا نفرت از خود ظاهر می شود .

شخص برای جلوگیری از افزایش وزن ، رفتار های جبرانی عود کننده دارد مانند:

پاکسازی ( استفراغ عمدی ، استفاده مکرر از مسهل یا مدّر)

روزه گرفتن یا ورزش مفرط

در نوع پاکسازی ، شخص مرتبا اقدام به استفراغ عمدی یا سوء استفاده از مسهل یا مدّر می کند .در نوع بدون پاکسازی ، بیمار از رفتار های جبرانی نا متناسب برای پیشگیری از افزایش وزن ، نظیر روزه گرفتن و ورزش استفاده می کند اما دست به روش های دفع تحمیلی نمی زند.

۲- علائم و نشانه های پر اشتهایی عصبی :

طبق DSM – IV ویژگی اساسی پر اشتهایی عصبی، دوره های عود کننده پر خوری است به علاوه احساس فقدان کنترل بر رفتار غذا خوردن است، در ضمن این مراحل ،استفراغ عمدی ، استفاده از مسهل و مدّر ،رژیم غذایی با محدودیت شدید ، ناشتا ماندن ،ورزش سنگین برای پیشگیری از بالا رفتن وزن و نگرانی دائم در مورد شکل و وزن بدن مشاهده می شود.پر خوری معمولی حدود یک سال قبل از اقدام به استفراغ شروع می شود.

علائم اساسی پر اشتهایی عصبی پر خوری دوره ای و روش های نا مناسب جبرانی برای جلوگیری از کسب وزن است.افراد مبتلا به پر اشتهایی روانی از ملاکهایی مانند شکل و وزن بدن برای خود سنجی استفاده می کنند .برای اینکه این اختلال به فردی نسبت داده شود باید پرخوری دوره ای و رفتار های جبرانی نا مناسب به طور متوسط ، حداقل دوبار در هفته برای مدت سه ماه رخ دهند.

پر خوری دوره ای عبارت است از : خوردن غذا در دوره زمانی معین به مقداری بیش از آ نکه اغلب افراد در شرایط مشابه می خورند.

(( دوره زمانی معین )) به محدودیتهای زمانی ، معمولا کمتر از دو ساعت اطلاق می شود.برای مثال فردی ممکن است در یک رستوران رفتار پر خوری دوره ای را شروع کند و سپس در برگشت به منزل آن را ادامه دهد.البته باید توجه داشت که خوردن مداوم مقادیر جزیی غذا در طول روز به عنوان پر خوری دوره ای تلقی نمی شود.

نوع غذای مصرفی در پر خوری های دوره ای متفاوت است که عمدتا غذاهایی را که حاوی کالری زیادی هستند مانند بستنی و کیک را شامل می شود.با وجود این به نظر می رسد که پر خوری دوره ای بیشتر با نا هنجاری در مقدار غذای مصرف شده مشخص می شود تا با اشتیاق برای یک ماده ی غذایی خاص نظیر کربوهیدرات .اگر چه افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی در ضمن پر خوری دوره ای بیش از افراد غیر مبتلا به پر اشتهایی عصبی هنگام غذا خوردن کالری مصرف می کنند ، اما شکستن کالری های مشتق شده از پروتئین ، چربی و کربوهیدرات بین آنها مشابه است.

افراد مبتلا به پراشتهایی عصبی نوعا از مشکلات مربوط به خوردن خود شرمسار هستند و می کوشند تا علائم خود را پنهان سازند .پر خوری دوره ای معمولا در تنهایی ، یا تا جای ممکن به طور پنهانی انجام می شود.پر خوری دوره ای اغلب ادامه می یابد تا اینکه فرد احساس ناراحتی یا حتی احساس دردناکی پیدا کند.پر خوری دوره ای نوعا از طریق حالات خلق ملول ، عوامل فشار زای یبن فردی ، گرسنگی شدید به دنبال محدودیت غذایی ، یا احساسات مرتبط با وزن ، شکل و غذا ایجاد می شود .پر خوری دوره ای ممکن است به طور گذرا ملال را کاهش دهد ، اما انتقاد از خود و خلق افسرده اغلب ادامه می یابد .

دوره ی پر خوری دوره ای نیز با احساس عدم کنترل همراه است .

علامت اساسی دیگر پر اشتهایی عصبی به کار گیری عود کننده رفتار های جبرانی برای پیشگیری از افزایش وزن است .بسیاری از افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی در تلاش برای جبران پر خوری دوره ای روش های متعددی به کار می گیرند .شایع ترین تکنیک جبرانی ایجاد استفراغ پس از یک دوره ی پر خوری است .این روش پاکسازی توسط ۹۰-۸۰ درصد از افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی که برای درمان به درمانگاه ها مراجعه می کنند استفاده می شود .استفراغ موجب احساس راحتی در شکم و رفع احساس نفخ شده و سبب می گردد که شخص بدون ترس از بالا رفتن وزن به پر خوری ادامه دهد .افسردگی غالبا در پی این دوره ها فرا می رسد وبه ” دلتنگی پس از سور چرانی ” معروف است.در بعضی موارد، استفراغ به خودی خود هدف می شود، و شخص به منظور استفراغ کردن پر خوری دوره ای می کند یا پس از خوردن مقدار جزیی غذا استفراغ می کند . افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی ممکن است برای ایجاد استفراغ از روش های مختلفی استفاده کنند ،از جمله استفاده از انگشتان یا وسایل برای تحریک رفلکس اوغ زدن ( داخل کردن انگشت در حلق ).افراد معمولا در ایجاد استفراغ مهارت پیدا می کنند و سر انجام قادر خواهند بود هر وقت اراده کنند استفراغ نمایند .دیگر رفتار های پاکسازی مشتمل بر سوء مصرف ملین ها و مدّرها می باشد .

افراد مبتلا به پر اشتهایی عصبی ممکن است در تلاش برای جبران پر خوری دوره ای یک یا چند روز ، روزه بگیرند یا به طور افراطی ورزش کنند . زمانی که ورزش به طور قابل ملاحظه ای در فعالیت های مهم تداخل می کند ، یا وقتی در زمان یا در محیط نا مناسبی انجام می شود ، یا وقتی فرد علی رغم صدمه یا دیگر عوارض طبی به این کار ادامه می دهد ، در این صورت افراطی تلقی می شود . افراد مبتلا به این اختلال در تلاش برای اجتناب از افزایش وزن به ندرت ممکن است از هورمون تیروئید استفاده کنند .افراد مبتلا به دیابت قندی و پر اشتهایی عصبی ممکن است برای کاهش متابولیسم غذای مصرف شده در ضمن پر خوری های دوره ای دوزهای انسولین را قطع کرده یا آن را کاهش دهند.

در ضمن دوره های پر خوری بیماران از مواد شیرین ، پر کالری و نرم مثل کلوچه و کیک استفاده می کنند .بیمار غذا را به طور پنهانی و به سرعت حتی نجویده میل می کند.

اکثر این بیماران وزن طبیعی دارند ، هر چند ممکن است بعضی از آن ها لاغر تر یا چاق تر از حد طبیعی بوده باشند.بیماران مبتلا به پر اشتهایی روانی نگران ظاهر و شکل بدن خود بوده و در مورد اینکه در نظر دیگران چگونه جلوه می کنند ، و نیز جذابیت جنسی خود می اندیشند .اکثر این بیماران بر خلاف بیماران مبتلا بی اشتهایی روانی که علاقه ای به موضوع سکس ندارند از نظر جنسی فعال هستند . هرزه خواری و کشمکش در جریان غذا خوردن گاهی در سابقه ی این بیماران وجود دارد .

شکل و وزن بدن مهم ترین عامل در تعیین عزت نفس آنها است.

برخی نشانه های پر اشتهایی عصبی:

۱- افراط پی در پی در غذا خوردن

۲- تخلیه کردن شکم به وسیله رژیم سخت ، روزه گرفتن ، ورزش کردن و یا استفراغ

۳- استفاده ی نابجا از داروهای ضد یبوست و ادرار آور

۴- حمام کردن پس از غذا خوردن

۵- قرمز شدن انگشت ها

۶- ورم کردن گونه ها و فک

۷- قضاوت نا درست در مورد وزن و تناسب اندام

۸- افسردگی و تغییر حالت

۹- قاعدگی نا منظم

۱۰- مشکلات دندان مانند فاسد شدن دندان ها

۱۱- نفخ و سوزش معده

برچسب‌ها: 1farakav , com

پژوهشگران از تاثیر شوخی و شاد بودن بر درمان سرطان خبر دادند.

پژوهشگران مرکز سرطان اینشتین بیمارستان مونتفیور در برونکس آمریکا تعدادی از بیماران مبتلا به سرطان را در کلاس های خنده درمانی شرکت دادند.
برخی از این بیماران در مراحل پیشرفته سرطان بودند و در این جلسات بیماران جوک های مکتوب یا شفاهی می گفتند و می شنیدند ، فیلم های خنده دار می دیدند و لباس دلقک می پوشیدند و شوخی می کردند.

نتیجه این بود که بعد از مدت کوتاهی از میزان پیشرفت بیماری آن ها کاسته شد و به آن ها احساس بهبود دست داد.

پژوهشگران می گویند: خنده و شادی با کاستن از فشارخون موجب کاهش استرس و افزایش آرامش می شود ، ضمن اینکه تنفس را بهتر می کند و عملکرد ماهیچه ها را افزایش می دهد.

برچسب‌ها: منبع , http , charismaco , com

چگونگی صحبت درباره مسائل جنسی با فرزندمان در سنین مختلف:والدین باید بدانند که برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد و صبر کردن تا زمانی که کودک به مدرسه رود و در آنجا اطلاعاتی در زمینه امور جنسی کسب کند به هیچ وجه جایز نیست



همیشه در زندگی، اولین ها ( اتفاقات، خاطرات، تجارب، تماسها و … ) چه خوب و چه بد، تاثیری عمیق و ماندگار در ذهن افراد برجای می گذارند. مثلا اگر کودک یا نوجوان در بیرون از منزل به وسیله منابع مختلفی به طور نامناسبی با مسائل جنسی آشنا شود، کار و تلاش والدین در زمینه آموزش جنسی دو برابر خواهد شد. زیرا در وهله اول باید افکار نامناسب و آموخته های نادرست فرد در زمینه امور جنسی تغییر یابد و سپس آموزش مناسب و صحیح آغاز شود.



هر کدام از شما والدین اندکی بیاندیشید و به خاطر آورید که اولین بار چگونه، چه موقع، و به وسیله چه کسی اطلاعاتی در زمینه امور جنسی در دسترس شما قرار گرفت. آیا به خود نمی گوئید « ای کاش والدینم اولین کسانی بودند که مرا از این امور آگاه می ساخنتد؟ ». اگر واقعا فرزندتان را دوست دارید و علاقه مندید تا شاد و سالم زندگی کند، باید اولین فردی باشید که به دور از هر گونه احساس شرم و هراس، درباره امور جنسی با او صحبت می کنید و به کنجکاویهای او در حد امکان پاسخ می دهید.



والدین باید بدانند که برای آغاز آموزش جنسی، سن مشخص و ثابتی وجود ندارد و صبر کردن تا زمانی که کودک به مدرسه رود و در آنجا اطلاعاتی در زمینه امور جنسی کسب کند به هیچ وجه جایز نیست. کودکان از طریق پرسش ها و کنجکاویهای خود، موعد مقرر را اعلام می دارند و والدین باید آموزش را شروع کنند. بهترین زمان برای پاسخگویی به پرسشهای کودکان درباره امور جنسی، اولین باری است که کودک پرسشی را مطرح می کند. کودکان تا سن شروع مدرسه، در زمینه های گوناگون از جمله امور جنسی، اطلاعاتی از محیط، اطرافیان و دوستان خود به دست می آورند. بهتر است که این اطلاعات و آگاهیهای اولیه درباره امور جنسی از طریق والدین در اختیار کودک قرار داده شود.



اگر کودک یا نوجوان پرسشی درباره امور جنسی مطرح می کند، باید تا جایی که امکان دارد به پرسش او در حد خواسته شده پاسخ گفته شود. پاسخ باید بدون احساس شرم، ناراحتی، گناه، ساده در حد سن و درک کودک یا نوجوان و در عین حال خلاصه و صادقانه ارائه گردد. زیرا آنها دوست دارند واقعیت را بشنوند. پاسخها همچنین باید در حد پرسشهای کودک و نوجوان باشد و فراتر از پرسشها پاسخی داده نشود. زیرا موجب خستگی و سردرگمی کودک و نوجوان خواهد گردید. والدین از همان ابتدا باید سعی کنند هنگام بحث درباره اعضای مختلف بدن از لغات صحیح و علمی آنها استفاده کنند و از کاربرد لغات بی معنی و کنایات جدا اجتناب ورزند.



1 - کودکان دوره پیش دبستانی:



کنجکاوی در زمینه مسائل جنسی در سنین پیش دبستانی ( 3 – 5 سالگی ) امری کاملا عادی و طبیعی است. پرسشهای کودک ناشی از کنجکاوی اوست و منظورش کسب آگاهی به امور صرف جنسی نیست. از این رو، والدین باید به همان صورتی که به پرسشهای غیر جنسی کودک با دقت و صحیح پاسخ می دهند، به پرسشهای جنسی او نیز دقیق و صحیح جواب دهند تا کنجکاوی کودک به طریق درستی ارضاء گردد. کودکان در دوره پیش دبستانی نسبت به خصوصیات جسمانی خود و پی بردن به تفاوتهای جنسی بین دختر و پسر کنجکاوند و به هنگام استحمام، توالت و یا تعویض لباس به بدن خود و اطرافیان نگاه می کنند.



سئوالات کودکان درباره اینکه بچه از کجا و چگونه به وجود می آید؟



اگر کودکی در سنین سه تا پنج سالگی بپرسد « بچه از کجا می آید؟ »، بهتر است به او گفته شود « از شکم مادر ». اگر والدین انتظار کودکی را دارند باید فرزند خود را به موقع از این موضوع آگاه سازند و حتی به او اجازه دهند تا حرکت نوزاد را در شکم مادر لمس کند. کودک ممکن است از مادر بپرسد « بچه چگونه از شکم مادر بیرون می آید؟، مادر در جواب خواهد گفت « زمانی که بچه در داخل رحم به اندازه کافی بزرگ می شود و قادر است در خارج از شکم مادر زندگی کند آنوقت مادر به بیمارستان می رود تا به کمک پزشک بچه از شکم مادر بیرون آورده شود ». چنانچه کودک سئوال کند « رحم مادر چه اندازه است؟ »، مادر می تواند بگوید « بادکنک را که دیده ای، اگر در آن بدمیم بزرگ می شود و اگر بادش را خالی کنیم کوچک می شود. رحم مادر نیز همچون بادکنک زمانی که بچه در درون آن قرار دارد بزرگ می شود و پس از خروج بچه مجددا کوچک می گردد».



سئوال دیگری که معمولا کودک پیش دبستانی از والدین می پرسد این است که « بچه چگونه به وجود می آید؟ »، والدین در پاسخگویی به این سئوال باید قدرت درک کودک را در نظر گیرند و جوابی ارائه دهند که به خوبی برای کودک قابل فهم باشد. در غیر اینصورت، جواب به جای آنکه آموزنده باشد گمراه کننده خواهد بود. مثلا بچه های خردسال بهتر است از طریق بازی و داستانها متوجه شوند که موجود پرنده چگونه به وجود می آید. برای کودکان در سنین بالاتر می توان ازدواج پرمحبت و زندگی مشترک پدر و مادر و سپس تشکیل جنین را به طوری که قابل درک باشد توضیح داد. اگر جوابهایی ارائه شده با واقعیت و میزان درک و فهم کودک هماهنگ باشد، حس کنجکاوی او را ارضاء خواهد کرد.



2 - کودکان دوره دبستان:



کودکان در سنین دبستان نیز به کنجکاویهای خود درباره امور جنسی ادامه می دهند. کودکان در این دوره نیز همچون دوره پیش دبستانی با دوستان خود درباره امور جنسی صحبت می کنند. از اینرو، والدین و معلمان باید مهارت ها و آگاهی های کودک را به حدی افزایش دهند که بتواند درباره رد یا قبول مطالب شنیده شده بدرستی قضاوت کرده و تصمیم مناسب بگیرد. در این دوره کنجکاویها به زندگی زناشویی، اعضای جنسی و ارتباط با جنس مخالف معطوف می شود. والدین و معلمان با بحث های دوستانه و نظارت و کنترل دقیق در رفتارها و رفت و آمدهای کودک، باید شیوه های صحیح برخورد با امور جنسی را به کودک آموزش دهند. کودکان همچنین در پایان دوره دبستان، باید توسط افراد آگاه و مطلع با تغییرات جسمانی و روانی دوره بلوغ آشنا شوند تا به هنگام وقوع آن دچار دلهره و نگرانی نگردند.



3 - بلوغ :



بلوغ بحرانی ترین دوره زندگی هر فردی است. سن بلوغ در دختران و پسران متفاوت است. دختران معمولا در حدود ده تا یازده سالگی و پسران در حدود سیزده تا چهارده سالگی به سن بلوغ می رسند. دختران باید در ابتدا با عادت ماهانه آشنا شوند و بدانند که به هنگام بلوغ چه تغییراتی از نظر جسمانی و روانی در آنها پدید می آید. مادران باید با دختر خود درباره عادت ماهانه صحبت کنند.



مادران می‌توانند تجربه اولین عادت ماهانه خویش و مسائل روحی، روانی و جسمانی حاصل از آن‌ را برای دختر خود تعریف کرده و به وی یادآور شوند که عادت ماهانه یک پدیدهٔ کاملا طبیعی در تمام دختران و بانوان بوده و مانند سایر مسائل مربوط به ارگانیسم بدن آنان است و نباید موجب نگرانی و ناراحتی در آنان گردد. توصیه می شود در مورد عادت ماهانه، مادر با دخترش صحبت کند و پدر با پسرش درباره خصوصیات دوره بلوغ نظیر رویاهایی که با انزال همراه است به گفتگو بنشیند.



در دوره بلوغ، نوجوان برای کسب موقعیت اجتماعی، جلب محبت و نیل به استقلال تلاش می کند. و همچنین می کوشد تا مهارتها و روابطش را گسترش دهد و بدان وسیله مورد پذیرش گروه های مختلف قرار گیرد. نوجوان برای پذیرفته شدن در گروه و جامعه، شخصیت خود را با دیگران هماهنگ می سازد و سعی می کند به طرز تفکر همسالانش احترام گذاشته و مقررات گروه را رعایت کند. گاهی اوقات نیز با عقاید و گفتار دیگران مخالفت می ورزد. نوجوان به دوستی با جنس مخالف نیز علاقه دارد و تمایل دارد مورد پذیرش و اعتماد جنس مخالف قرار گیرد.



لذا ساعاتی از روز را صرف رسیدگی به ظاهر نظیر توجه بیش از حد به لباس پوشیدن و نحوه گفتار خود می کند. نوجوان در برابر هرگونه زورگویی و تحکم سر به شورش می گذارد. بنابراین والدین در برخورد با نوجوان نباید به زور و قدرت متوسل شوند بلکه باید از طریق بحث منطقی و راهنمایی صحیح، رابطه بین خود و نوجوان را بهبود بخشند. والدین باید بخاطر داشته باشند که پیشنهاد غیرمستقیم همواره زودتر و بهتر از دستور مستقیم، همکاری و تشریک مساعی نوجوانان را جلب می کند.

برچسب‌ها: 1farakav , com