چکیده

   این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی راهبردهای تنظیم انگیزش با خود کار آمدی دانش آموزان دبیرستانهای دولتی شیراز انجام شد. در این پژوهش 403 دانش آموز (182 دختر و 221 پسر) از دو ناحیه از نواحی چهارگانه شیراز به صورت خوشه ای چند مرحله ای گزینش شدند و پرسشنامه های راهبردهای تنظیم انگیزش و خودکار آمدی عمومی را تکمیل کردند. با استفاده از spss و روش های آماری تعیین ضریب همبستگی ، یافته ها تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که راهبردهای تنظیم انگیزش با خودکار آمدی رابطه معنادار  و مثبتی دارد. همچنین از بین راهبردهای تنظیم انگیزش به ترتیب «گفتگوی درونی تسلط» (201/=β) و افزایش علاقه(152/=β) از قدرت پیش بینی مثبت معنادار و بالاتری در تبیین خودکارآمدی برخوردار است.

کلید واژه ها: تنظیم انگیزش- خودکارآمدی- راهبرد گفتگوی درونی تسلط- راهبرد افزایش علاقه